تاثیر باکتری های ریزوبیوم، سودوموناس و قارچ میکوریز بر برخی صفات لوبیای قرمز(Phaseolus vulgaris L.) تحت تنش خشکی

        به­منظور بررسی اثر سه نوع کود زیستی بر برخی از صفات لوبیا قرمز رقم گلی تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به­صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی (RCBD) در سه تکرار طی سال زراعی 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. سطوح آبیاری شامل آبیاری بعد از70، 110 و 150 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان فاکتور اصلی و تیمارهای کود زیستی در هفت سطح شامل ریزوبیوم گونه­ی لگومینوزارروم بیوار فازئولی، میکوریز گونه­ی گلوموس موسه، سودوموناس گونه­ی فلورسنس، ریزوبیوم+ میکوریز، ریزوبیوم+ سودوموناس، ریزوبیوم+ میکوریز+ سودوموناس و عدم مصرف (شاهد) به­عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد تمامی صفات به جز تعداد روزنه در سطح زیرین و رویین برگ و پایداری غشا سیتوپلاسمی در تیمار آبیاری پس از 70 میلی­متر تبخیر، بالاتر از سایر تیمارهای آبیاری بودند. عملکرد دانه در تیمار 110 و 150 میلی­متر تبخیر نسبت به آبیاری پس از 70 میلی­متر تبخیر به­ترتیب 08/38 و 37/73 درصد کاهش یافت. تیمار ریزبیوم+ میکوریز+ سودوموناس فلورسنس از میزان عملکرد بیشتری (1/ 2401 کیلوگرم در هکتار) نسبت به بقیه تیمارها به جز تیمار ریزوبیوم و میکوریز برخوردار بود. اثر متقابل تنش کمبود آب با کود­های زیستی نیز در صفات شاخص محتوای کلروفیل، تعداد روزنه در سطح زیرین و رویین برگ، هدایت روزنه­ای، پایداری غشا سیتوپلاسمی، شاخص سطح برگ، شاخص برداشت و میانگین تعداد دانه در بوته معنی­دار گردید. بر اساس یافته­های تحقیق حاضر، مصرف کود­های زیستی سبب افزایش تمامی صفات نسبت به شاهد شد، و کاربرد ترکیبی کودهای زیستی تاثیر بیشتری نسبت به کاربرد منفرد آن­ها داشت.